Eten is een van de belangrijkste
bezigheden in ons leven. We doen het om ons lichaam te voeden, om energie te
krijgen en omdat we het lekker vinden. Eten verbindt, zegt men weleens. En dit
blijkt telkens weer waar te zijn. Onder het genot van een hapje en een drankje
voelen we ons allemaal beter. Ook kookprogramma’s zijn populairder dan ooit. Bakwedstrijden
als ‘Heel Holland bakt’ en ‘Bake my day’ bleken ware kijkcijferkanonnen. En ook
‘Masterchef’, ‘Topchef’ en programma’s van chef-koks, zoals Herman den Blijker
en Robert Kranenborg, doen het goed.
Nu moet ik eerlijk zijn.. Ik ben zelf
eigenlijk niet zo’n keukenprinses. Het idee dat ik uren in de keuken moet
sloven om een uitgebreide maaltijd op tafel te zetten, die na tien minuten
geheel is verorberd, is niet bepaald mijn idee van voldoening. Toch blijft
koken een noodzakelijk kwaad, want ja.. je moet toch eten. En mijn liefde voor
eten is onmetelijk groot. Vandaar dat ik mezelf heb voorgenomen om me wat meer
te verdiepen in het wel en wee van het koken, bakken, braden, stomen, smoren, pocheren,
en alle andere technieken die de kookwereld omvat. Een puntje van aandacht voor
de mensen om mij heen: verwacht nu niet dat ik binnenkort uren in de keuken
sta, ik beschouw het kook-onderzoekje namelijk als iets puur academisch. ‘Voor
als het nodig is’. Dan kan het nooit tegenvallen!
Er zijn een aantal dingen die mij op
kook-gebied wél kunnen bekoren. Zo kijk ik met plezier naar hoe Jamie Oliver en
Nigella Lawson hun kookkunsten tentoonspreiden met al het lekkers dat zij
binnen de keukenmuren produceren. Ook lees ik sinds kort kookblogs, waarbij een
lekker recept voorzien wordt van een leuk verhaaltje. Zo ben ik een grote fan
van de blog van Aaf Brandt Corstius (amateurkokenvoorbeginners.blogspot.nl). Koken
met een komische noot, dat is wat het is. De manier waarop Aaf haar columns
schrijft spreekt me heel erg aan. Telkens als ik haar literaire, komische
hoogstandjes lees hoor ik haar in mijn hoofd praten op een Paulien
Cornelisse-achtige manier, zoals ze ook deed tijdens het afgelopen seizoen van
Wie is de Mol. Een manier van praten en schrijven die heel erg bij mij past en
waar ik stiekem een lach van op mijn gezicht krijg. Ik snap haar wel, denk ik
zo. De titel, ‘Amateurkoken voor beginners’, die Aaf aan haar kookblog gaf,
sprak me meteen aan. Je moet nu eenmaal, als kook-debutant, zo laagdrempelig
mogelijk beginnen. Het idee dat iets ‘zo gepiept is’, klinkt altijd fijner dan
‘inventief koken voor gevorderden’. Want ja, ik moet realistisch blijven,
gevorderd ben ik niet.
Een andere leuke en laagdrempelige
blog is die van Kim Pars (te vinden via happinessinlife89.wordpress.com). Een
meisje dat ik via via ken die ook het blogvirus heeft opgelopen. En dat is maar goed ook! Ook zij pakt haar
lekkere receptjes in een mooi en persoonlijk jasje, ondersteund door het nodige
beeldmateriaal. Ze deelt niet alleen receptjes, maar ook lifestyle tips om je
leven wat leuker en gezonder te maken.
Toch blijf ik ook fan van het tastbare,
ouderwetse kookboek. Dat digitale tijdperk, waar we ons in bevinden, bokst voor
mij niet altijd op tegen het gedrukte woord. Zo blijf ik angstvallig vasthouden
aan de papieren agenda en ook de e-reader is nog niet in mijn leven geïnfiltreerd.
Sinterklaas gaf dan ook, namens ondergetekende, mijn lieve, kook liefhebbende
vriendje een prachtig ‘New York kookboek’ met allerlei leuke receptjes, foto’s
en verhaaltjes uit the Big Apple. Wat opviel is dat dit kookboek veel
bakrecepten bevat en dát is nou juist iets waarvoor ik me wel in de keuken begeef!
Taarten, cupcakes, koekjes en andere
zoetigheden behoren zeker tot de top van mijn kookactiviteiten. Is er een High
Tea of een bakwedstrijd op werk, dan ben ik van de partij! Zo maakte ik laatst
lekkere meringue schuimpjes en ga ik zo nu en dan los met het cupcake-kookboek
dat ik een aantal jaar geleden in Londen kocht. Toch blijft mijn liefde voor
eten, het werkwoord, het grootst. En tja, wat niet is kan nog komen. Wellicht
ben ik in de toekomst een ware kookmaniak en kook ik Aaf en Kim er allebei uit!