14# I’m bahaaaack!

Zo nu en dan zit je weleens in een dipje. Je baas terroriseert je, je gezondheid laat je in de steek, je bent niet in je hum of het is weer die tijd van de maand. Iedereen heeft weleens zo’n periode dat je jezelf even kwijt bent. Gelukkig komt er dan vaak ook dat moment dat het weer beter gaat. Je begint wat actiever te worden, je ziet de zin van het leven weer in en vervolgens komt het moment dat je helemaal de oude bent. 

Dat moment dat je weer helemaal jezelf bent na een moeizame periode staat vaak gelijk aan een overmaat aan enthousiasme. Je bent vrolijk en draait nergens meer je hand voor om. Soms valt zo’n moment samen met een leuke gebeurtenis. Je hebt bijvoorbeeld een bedrijfsuitje en rent als een malloot rond tijdens de teambuildingdag. Je bent fanatiek, uitgelaten en neemt de groep op sleeptouw. Je wilt immers winnen en als er punten te behalen vallen dan ‘fix jij dat wel effe’. 

Je deinst nergens meer voor terug en klimt als een idioot een steile duinpan op en roept nog: ’Nee joh, komt goed! Er is daar een pad! Dat doe ik wel even, geen probleem!’. Het pad bleek uiteindelijk geen pad, maar een loshangend worteldoek, waar je half in verstrikt raakt. Hijgend en puffend kom je boven.  Het mag de pret niet drukken. ‘Geen probleem hoor!’, je wuift nog even naar de perplex achtergebleven groep. Een half uur later hang je ondersteboven aan een reling. ‘Ja joh, dat is leuk voor de foto!’. Je trekt nog een sprintje richting welverdiende barbecue en pakt je verlies heel sportief op, ‘want het was toch zo gezellig’. En dat was het natuurlijk ook. Tussen een sjasliek en een prak kartoffelsalade door vertel je je collega-vrienden vol trots dat je weer terug bent. ‘Ik voel me zo vol energie, ik ben weer helemaal terug’. 

Na een groepsyell en een ‘snel weer doen!’ keer je voldaan terug naar huis. Thuis, in je bed, laat je je Facebookvrienden zegevierend weten: ‘Vandaag een leuke dag gehad! Voel me weer als herboren! #teamuitje2014 #jeleeftmaareenkeer #yolo’. Je lieve vrienden antwoorden dan met kreten als: ‘Super!’, ‘Zie je wel dat het weer goed komt!’ en ‘Ben trots op je!’. Je glimlacht, doet het licht uit en valt als een blok in slaap.

Zwaar verdoofd hoor je ergens in de verte een hinderlijk geluid. ’Hehhhh? Waaaat?’. Langzaam kom je weer bij zinnen. Je hebt moeite om je ogen te openen door het felle ochtendlicht. Je lichaam voelt aan als een wrak. Er steekt een knallende koppijn op. Je probeert nog wat te slapen, maar de wekker vindt toch echt dat het tijd is om op te staan. Moeizaam kom je overeind en voel je vaste grond onder je voeten. Je hebt het gevoel alsof je de marathon hebt gelopen, maar dan zonder voorbereiding (#loserrr). Alle energie die je de  vorige dag had heeft zich nu tegen je gekeerd.

Oeioeioei, je bent het opeens helemaal eens met dat wat men altijd zegt. De kater komt inderdaad later. Waar je gister nog ‘terug’ was, wil je nu ook terug. Naar je bed welteverstaan. Met moeite begin je het ochtendritueel. Je telefoon licht op. Er verschijnt een foto op het scherm. Daar hang je, ondersteboven, met een glimlach van oor tot oor. Je grinnikt. ‘Ik ben terug, het leven gaat weer beginnen!’.

#13 Plunderen in de Primark

De Primark, een walhalla voor de gemiddelde budgetshopper. Want ja, laten we eerlijk zijn, de Primark is écht goedkoop. Zelfs zo goedkoop dat je je bijna gaat afvragen of er kinderhandjes aan vuil zijn gemaakt. Toch valt menig koopjesjager als een blok voor het budgetfenomeen. 

Hordes tieners, studenten en hardwerkende moeders bestormen het met lichtblauwe letters beplakte gebouw en trekken de schappen leeg alsof of het einde der kledingindustrie nabij is. En eer je al die felbegeerde items in de reusachtige - daarvoor bestemde - shoptas hebt weten te proppen en door de enorme mensenmassa hebt weten te manoeuvreren, doet zich een nieuw probleem voor: Passen..

Na het bovenmatig inslaan kom je hijgend en puffend aan bij de paskamers. Voor je heeft zich een lange, zeer dichtbevolkte rij gevormd. Je wacht en bent geduldig, want zo ben je nu eenmaal. Eer je aan de beurt bent om je in allerlei modieuze outfits te hijsen en jezelf in het onvoordelige licht te aanschouwen, doet zich het volgende probleem voor: Je mag maar acht items mee naar binnen nemen.

‘Bloody hell’ (om maar even in de Engelse sferen te blijven).. Je bent net een uur bezig geweest om een scala aan kledingstukken in die enorme tas te proppen en moet nu in een split second beslissen waarover het oordeel geveld gaat worden. Je grist acht willekeurige kledingstukken uit de tas en gaat op zoek naar een leeg kleedhokje. De rest pas je later wel. 

Ergens in het gangpad tussen het rek met de eenhoorn-onesies en de stelling met de driedelige Muppet pyjama’s - die je stiekem beide wilt hebben voor een druilerige zondagmiddag op de bank – probeer je zo onopvallend mogelijk de rest van de buit te passen. Een beetje ongemakkelijk, maar ja, je moet niet zeuren, want ‘alles is zo goedkoop!’.

Na alles gepast, gewikt en gewogen te hebben kom je tot een eindoordeel. Dat kobalt blauwe bloesje heeft eigenlijk een typisch stofje. En om nu helemaal terug te gaan naar het rek waar ‘ie vandaan komt.. Je kijkt schichtig om je heen en besluit om het bloesje snel tussen de plastic voorgevormde ballerina’s te hangen. Ook de fluffy sokken, inclusief roze schaapjes, de blingbling-ketting (toch niet helemaal ‘ik’) en een aantal shirtjes blijven als verstekeling achter op de schoenenafdeling. 

Voldaan trotseer je de shopcolonne voor de kassa. Een vriendelijke vrouwenstem vertelt precies waar je heen moet. ‘Kassa 12’, de rij schuift een klein stukje op. ‘Kassa 7’, als brave kuddedieren strompelen de Primark-bezoekers richting kassa’s. Na een paar minuten sta je glimlachend buiten, inclusief milieuvriendelijke papieren tas. Want zo zijn ze dan ook wel weer. 

Tja, ook ik ben fan van de Primark geworden. Afgelopen weekend was ik er. Ja, echt! In het stadshart van Zoetermeer. En ja, ik weet het, de kwaliteit is niet zo goed en niet alles ziet er even mooi uit, maar als eigenaar van een bijna lege bankrekening moeten er hier en daar bezuinigd worden. 

Stiekem wil ik graag mijn meest recente aanwinsten met de wereld delen en daarom heb ik weer zo’n prachtige fotocollage in elkaar geknutseld.

Tadaaa! En dat voor maar 36 euries! Nu nog wachten tot de Primark in onze Hofstad arriveert.

#12 Cultuursnuiven op de Tong Tong Fair

Ik ben het type meisje dat haar skills altijd wil verbeteren. Zo ook op blog-niveau. En omdat ik tijdens het geven van mijn karate les altijd roep dat ‘je ook eens naar de andere kinderen moet kijken, omdat je daar van kan leren’, kon het niet anders dan dat ik zelf ook moet leren van andere bloggers en columnisten. En dat doe ik dan ook braaf.

Na wat ‘blog-research’ te hebben gedaan kwam ik erachter dat veel bloggers gebruik maken van zelfgemaakte foto’s en creatief in elkaar geflanste fotocollages. Foto’s en filmpjes spreken natuurlijk meer tot de verbeelding en zijn wellicht aantrekkelijker dan een lap tekst. Vandaar dat ik me heb toegelegd op het produceren van beeldmateriaal ter ondersteuning van mijn blog van vandaag. En zoals een goede blogger, inclusief provisorisch in elkaar geknutselde fotocollage, betaamd heb ik foto’s gemaakt van alles wat ik gekocht en genuttigd heb op de Tong Tong Fair, wat ja.. daar was ik dus deze week! Samen met de rest van de Indische gemeenschap van Nederland. Even terug naar de roots zullen we maar zeggen. 

Elk jaar, rond Pinksteren, vindt dit gezellige culturele festijn plaats op het Malieveld in Den Haag. Het is een overdekte Indische markt, bestaande uit enorme tenten met leuke kraampjes, muziek, voorstellingen en natuurlijk: De eettent! Voor menig Tong Tong-ganger de belangrijkste plek van het evenement. Van kleins af aan kijk ik elk jaar uit naar dit leuke uitstapje. Zo ook dit jaar.

Bij de ingang van het enorme tentencomplex stond een aardige rij. Gerben (mijn lieve vriendje) en ik hadden van te voren bedacht om van te voren via internet een kaartje te kopen, maar de uitvoering hiervan was er toch bij ingeschoten. En dus stonden wij als kuddedieren in de rij. Eenmaal binnen stoven we naar de Grand Pasar, waar de geur van wierrook en durian (een vrucht met een zeer penetrante odeur) ons tegemoet trad. Kraampjes met sieraden, textiel, kunst en de nodige hebbedingetjes vormden samen de grote marktplaats. In de loop der jaren is de inhoud van deze kraampjes enigszins veranderd. Door het verhogen van de huur van de stands blijven Indische marktverkopers steeds vaker weg en nemen commerciële bedrijven en reclamebureaus de nodige kramen over. Gelukkig is er ook het Indonesisch paviljoen, waar Indo's nog steeds hun waren verkopen. Zo kocht ik er een kleurrijke harembroek, kreeg ik van Gerben een mooie batiksprei (foto rechts in het midden) en kocht hij zelf een mooie batikrugzak, een stash bandrek (een goedje van allerlei kruiden wat kennelijk heel goed is als je ziek bent) en een aantal pakjes kretek sigaretten - waar de verkoopster heel geheimzinnig over deed. 

Toch blijft ook de enorme Grand Pasar een walhalla voor meisjes zoals ik. Ik kocht er een vrolijk gekleurd jurkje, een versterker van bamboe (die het geluid van je I-Phone enorm opschroeft), wat sieraden en een prachtige Sarong, bestaande uit paars, roze en oranje tie-die (zie de foto linksonder). Gelukkig is er in de grootste tent van het evenement ook de gelegenheid om wat te eten of te drinken. We aten een Pisang Goreng, nuttigden een Es Shanghai (een van mijn favoriete lekkernijen op de TTF) en dronken een Tjendol. 

Voor het betere werk ga je naar de Eetwijk, waar allerlei lekkere gerechten te koop zijn. Zo kan je je tegoed doen aan verschillende soorten saté eten in de Haagse ‘Saté Bar’, het ei-gerecht Martabak bestellen bij een van de Martabaktentjes en kan je de verschillende smaken spekkoek bij ‘Jem’s Spekkoeken’ proeven. Ikzelf bestelde Nasi Goreng Rames (foto rechts boven) en Gerben genoot van zijn Saté Kambing, oftewel geiten saté - klinkt vies, maar is heel lekker -, met Longtong (zie foto rechts onder). 

Voldaan en omringd door de geur van eten verlieten we het Malieveld. Het was weer een leuke dag. Wil jij ook nog naar de Tong Tong Fair? Dat kan nog tot en met maandag 9 juni. De entree is wel wat hoger in het weekend en op tweede pinksterdag, maar dat mag de pret niet drukken.  Selamat makan!